Kriz

Çalışanlar bir nebze daha sakiniz alacaklarını tahsil edip borçlarını ödemeye çalışan patronlarımızdan. Ben biraz daha celalli, elimde bir steteskob, iç gürültülerini dinliyor en ufak bir anormallik sezdim miydi hemen, -acaba bizi işten çıkaracaklar mı? diye endişelenip gerip, geriliyorum. Maalesef eşim benden daha şanssız. Krizin ilk dönemlerinden nasibini alanlardan. Kiminle konuşsam aynı panik hali. Bazı şirketler işten kriz bahanesiyle çıkardıkları elemanların yerine yeni elemanlar alıyorlarmış. Kimilerinin işine gelecek derken haklılarmış meğer.Gerçi evine ekmek götürmek zorunda olan adamı işten çıkaran zihniyete daha çok laf etmek isterim ama ağzım dolu… yazamıyorum. Türkiye’deki ve diğer ülkelerdeki bu hastalığın sancıları çok can acıtmasa bari. Bu öyle bir sancı ki öldürebilir, yuva yıkabilir… İşsizliğin sınırlarını iyiden iyiye zorlayan bir kör dönem. Diplomalar sinir hoplaması yaptığı için eskiden olduğu gibi duvarlara da asmıyorlar artık. Sanki soruldu mu ayıp olmasın diye okumuşuz bunca zaman, meğer arkanız olmadı mı hiçbir esprisi yokmuş.

Bir tarafta zamlar, bir tarafta işsizlik.Kış kıçımızı dondurmaya başlamışken, makus kaderine terk edilen bizler doğalgaz'a gelen zamlardan elimizi düğmelerden olabildiğince uzak tutar olduk, bol battaniye takviyesiyle kendimizden geçip uyuya kalana kadar tv karşısında uyuşmayı daha uygun görüyoruz. Sobaya mı dönsek hepten?. Zaten ne havayı koruyabiliyoruz ne de sağlığımızı artık.