17 Aralık 2008 Çarşamba

10 Numara- http://www.sockandawe.com/

Önce birinci Türk yapımı ayakkabı. Yok olmadı. Ha gayret bir daha. Yok o da olmadı. Oysa nasılda bekledik alnının çatısından gelecek o çotanak sesini. Şaşılası refleks. O ayakkabılar bana atılsaydı kesin ikisi de kafamı yarmıştı.

Nefret edildiğinin farkında, o ayakkabının kafasına neden atıldığının da. Fakat bu durum sonrasında dahi, “ayakkabı 10 numaraymış” diye espri yapabilecek kadar da pişkin. Muntazar El Zeydi, şimdi bir taraftan dünya kahramanı ilan edilip Kaddafi’nin kızı tarafından ödüllendirilirken diğer bir yandan götürüldüğü yerde, kaburgası kırılan ve bacağı sakatlanan bir et parçasından ibaret. İşin garibi, Bush’un korumalarının değil de Irak başbakanı Nuri El Maliki’nin korumaları tarafından dövülmesi ve Bush’un korumalarının Malikinin korumalarına “vurmayın” uyarısında bulunmaları. Kendini teslim etmiş, her tarafı yıkık dökük bir ülkenin, sağlam kalan tek duvarı sanki Muntazar El Zeydi.


Ayakkabı fırlatmak; vücudundaki en aşağı uzuvla bir tuttuğunun göstergesiymiş. Evin içinde koşuşturan yaramaz çocuğa uzun koridordan fırlatılan terlikler gibi. Peki ya şimdi ne olacak? Basın toplantılarına girerken ayakkabılar mı çıkarılacak?.

4 yorum:

  1. İşin garibi ,

    Bakarsın bloguma..

    :)

    YanıtlaSil
  2. :))))

    Ne harika bir oyunmuş bu..

    YanıtlaSil
  3. olması muhtemel.

    http://www.bobiler.org/monte.asp?m=74767

    YanıtlaSil
  4. refleks....
    ben tetikte yaşamak diyorum ona.
    "zavallı" bush.

    zavallı olmak ama kimsenin merhametini celb edememek...
    ve zavallı tabirini bile aciz bırakmak.
    "bravo" bush.

    YanıtlaSil